Na zes lange weken vakantie is de school weer begonnen. Voor een kind zes heerlijke weken om te doen waar je zin in hebt. Maar ook om, als je niet zo goed bent op school, niet dagelijks geconfronteerd te worden met je onvermogen. Want dat is wat kinderen zien: hun klasgenootjes kunnen iets wat zij niet kunnen. Zonder dat ze daar moeite voor hoeven te doen. Hoe doen die klasgenootjes dat toch?

Als het goed is, is de (nieuwe) leerkracht op de hoogte van de leermoeilijkheden. En toch wordt er vaak ‘nog even afgewacht’. Het schooljaar wordt rustig opgestart, misschien maakt je kind nog een grote ontwikkeling door. Of: je kind komt (voorlopig) niet in aanmerking voor een verwijzing.

Er zijn een aantal goede redenen om tòch in actie te komen:

1. Als de leerachterstand groter is dan een half jaar, haalt een kind dat niet meer vanzelf in. Ik heb het in ieder geval nog niet meegemaakt.
2. In actie komen is iets heel anders dan een diagnose stellen. Met een diagnose kun je niets. Met een goede analyse hoe je kind leert, waar de problemen zitten en een goed plan van aanpak van aanpak kan veel worden bereikt.
3. Voor sommige verwijzingen is het tegenwoordig zo dat een kind al minstens twee jaar onderwijs gehad moet hebben, voordat een school kan verwijzen voor een vergoed onderzoek. Twee jaar. Even omrekenen: het kind is dan ongeveer een jaar of 8 en heeft al twee jaar vergeefs geprobeerd om bijvoorbeeld te leren lezen. Dat is 25 % van zijn of haar jonge leventje, vol verdriet en frustratie. Je klasgenootjes lukt het wel. Om het voor u als lezer in perspectief te plaatsen: probeert u 25 % van uw leven (ik schat een slordige 10 jaar) 200 dagen per jaar iets te leren wat niet lukt? Ik denk het niet. U zoekt hulp, of laat het zitten als dat kan. Met rekenen en lezen kan dat niet.
4. Met afwachten verlies je veel tijd. Stel ieder schooljaar, groep 1 en 2 niet meegerekend, kijken we het 4 weken aan. Dan kijk je het dus 6 x 4 = 24 weken aan. Meer dan een half schooljaar…… En dan is dit een optimistische rekensom.
5. Zoals ik al zei: een diagnose biedt niets. Hooguit een reden waarom leren soms moeilijk is. En een reden om je erbij neer te leggen. Gediskwalificeerd.

Wat is dan de goede actie? Een gespecialiseerde leerkracht of remedial teacher kan kijken hoe een kind leert. Waar zitten nu precies de problemen? Met een goed plan van aanpak komt de leerontwikkeling vaak weer op gang. Meer weten? Neem contact met me op! https://www.praktijkbriljant.nl/contact/